به گزارش مشرق، از موقعی که جناب آقای دکتر روحانی رئیس‌جمهور شدند، تقریبا تمام کارها، ایده‌ها، فعالیت‌ها و برنامه‌هایی که در دوره رئیس‌جمهور قبل از ایشان انجام می‌شد ـ حتی اگر صحیح و کارشناسانه بود ـ به محاق رفت و اگر هم برخی نرفت، به دلیل آن بود که موجب اعتراضات شدید می‌شد. از طرح مسکن مهر گرفته که حتی در شعارهای انتخاباتی رئیس‌جمهور محترم مورد تایید قرار گرفته بود ـ و بعد از ریاست جمهوری بارها و بارها با عناوین و جملات مختلف زیر سوال رفت ـ گرفته تا قانون هدفمندی یارانهها؛ از اقدامات صحیح زیست‌محیطی ـ اقتصادی چون بنزین پتروشیمی‌ها گرفته تا تعطیلی روزهایی که همه مردم اعم از سالم و بیمار در زمان آلودگی هوا احساس خفگی می‌کنند تا ...
ـ طرح مسکن مهر چون در دوره قبل از ایشان عملی و اجرایی شده بود، «مزخرف» خوانده شد.
ـ هدفمندی یارانهها که اقدام شجاعانه و قابل تقدیر دولت قبل بود؛ اصل آن، نه شیوه اجرای آن که چه در این دولت و چه در دولت پیشین نقدهای جدی بدان وارد است.
ـ تعطیلی روزهایی که بسیار گرم یا بسیار آلوده است با توجه به صرفه بسیار بالاتر تعطیل بودن برخی روزهای بسیار گرم به لحاظ انرژی و سلامت شهروندان و هم‌چنین صرفه غیرقابل سنجش با مسائل مالی روزهایی که به علت آلودگی هوا دولت ملزم است آنها را لااقل برای کودکان این کشور برای حفظ سلامتی‌شان تعطیل کند ولی صرفا برای اینکه اثبات کند مخالف همه کارهای دولت قبل است، چنین کاری نمی‌کند.
ـ مقابله با ارائه بنزین پتروشیمی‌ها به بهانه آلودگی آنها و ورود بنزین‌های آلوده تر از آنها. بنزین پتروشیمی نه تنها از نظر آلودگی هیچ ایرادی نداشت ـ به اذعان و اعلام رسمی کارشناسان خود وزارت فعلی نفت و هم چنین نمایندگان مجلس ـ بلکه سالم‌تر از بنزین‌هایی بود که توسط دولت فعلی با بیرون بردن ارز آن هم در اوضاع تحریم، وارد شد و این را کارشناسان تایید کردند. در این بین به اقتصاد مقاومتی و روحیه کار ایرانی و ارج نهادن به آن نیز لطمه وارد شد.
ـ سفرهای استانی رئیس‌جمهور پیشین که موجب شد به صورت رودررو بسیاری از مشکلات مردم اقصی نقاط کشور به بالاترین مقام اجرایی مملکت منتقل شود، البته از سوی رئیس‌جمهور محترم فعلی پی‌گیری می‌شود ولی شنیده‌ها و برخی اظهارات حکایت از انجام این کار با بی‌میلی و نارضایتی رئیس‌جمهور محترم و به حالت رفع تکلیفی دارد. یعنی این کار را هم که دارند انجام می‌دهند، با توجه به اینکه انگیزه‌ای وجود ندارد، قطعا موثر هم نیست.
ـ و...
اما در این بین، یکی از اقداماتی که رئیس‌جمهور پیشین بنا نهاد یعنی رفتن هرساله و لاینقطع به اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل، نه تنها از سوی رئیس‌جمهور محترم، مذموم دانسته نشده بلکه عملا تداوم هم یافته و امسال برای سومین بار در مقر سازمان ملل آن هم در سالی که سرانجام دولت مجبور شد نماینده معرفی‌شده‌اش به این سازمان را پس از کش و قوس‌های فراوان تغییر دهد، ایشان در این اجلاس حضور یافتند. نفس حضور در این اجلاس کار صحیحی است و باید در آن حرف ملت ایران از جانب عالی‌ترین مقام اجرایی کشور بیان شود و زمان بسیار مناسبی برای این کار است. نگارنده به اینکه ایشان به چنین اجلاسی می‌روند خرده نمی‌گیرد و حتی آن را ـ اگر به گسترش عزت ملی ایران منجر شود ـ بسیار بجا نیز می‌داند؛ بحث این است که چرا این را بد ندانسته‌اند با آنکه همه موارد دیگر مربوط به آن فرد را تعطیل کرده و به عمد اعلام هم می‌کنند و به آن شخص ارجاع می‌دهند که مردم! ببینید کاری که فلانی کرد را ما انجام نمی‌دهیم و تبلیغ هم درباره اینکه مخالف وی گام برمی‌دارند می‌کنند.
این مورد درباره سفر سازمان ملل رئیس‌جمهور اما وجود ندارد و ظاهرا بدون آنکه نامی از رئیس‌جمهور پیشین یا این اقدامش ببرند، آن را تایید می‌کنند. لااقل عملا که دارند تایید می‌کنند!
این در حالی است که «باید» جناب آقای دکتر روحانی رئیس جمهور محترم، با توجه به فاجعه منا و قربانی شدن صدها حاجی ایرانی و داغداری خانواده های آن عزیزان و همه ملت ایران، سفرشان به نیویورک را با اعتنا به آنکه هنوز به آمریکا نرسیده بودند که از واقعه اندوه بار منا و عمق آن مطلع شدند، متوقف کرده و به کشور بازمی گشتند تا ملت ایران رئیس جمهورشان را در غم خود شریک ببینند نه آنکه بعد از 5 روز حضور در نیویورک و انجام تقریباً تمام برنامه ها بگویند سفرمان را ناتمام گذاشتیم و به تهران بازگشتیم(!)
مسؤولان سایر کشورها به دلیل رخدادهایی به مراتب کم اهمیت، سفرهای شان را واقعاً ناتمام می گذارند نه اینکه تقریبا همه برنامه های شان را انجام داده و سپس برگردند و تازه! بگویند سفرمان را ناتمام گذاشتیم؛ اما رئیس جمهوری محترم با وجود اطلاع از اینکه بزرگ ترین فاجعه تاریخ حج به وجود آمده و هزاران حاجی به بدترین وضع جان سپرده اند و در میان آنها ایرانیان با صدها کشته آماری بسیار بالا دارند، متاسفانه به برنامه های شان ادامه دادند و هزاران کیلومتر دور از هم وطنان سوکوارشان، مسائل را رصد می کردند.
